Hond - Cystine

Vaak radiolucent wanneer ze heel klein zijn (<2mm). Deze stenen worden beter zichtbaar naarmate hun afmetingen toenemen.

Cystine-urolieten vormen zich door erfelijke defecten in de renale tubulaire vervoerders van cystine. Het transportdefect bij honden schijnt een genetisch heterogene (autosomaal recessief-SLC3A1,) autosomaal dominante-SLC3A1 & SLC7A9, en geslachtsgebonden/androgene reactie te zijn. Bij veel hondenrassen werd de mutatie nog niet bepaald.

• Genetische testen voor cystinurievarianten zijn geïdentificeerd bij verschillende rassen; Type 1 bij labradors, newfoundlanders, Schotse terriërs; Type 2 bij Australische veedrijvers en MN-pinschers; en Type 3 androgeenafhankelijk bij Engelse bulldogs, Franse bulldogs en mastiffs. (research.vet.upenn.edu/penngen) • Type 3: (bij rassen waarvoor geen testen beschikbaar zijn) meet urinecystine en urinecreatinine vóór en 3-4 maanden na castratie. (www.vetmed.ucdavis.edu/labs/amino-acid-laboratory)

• Castratie bij rassen waarvan wordt vermoed dat ze een androgeen-afhankelijke variant (type 3) hebben. • Kaliumcitraat als de pH van de urine consistent <6,5 is (startdosis: 75 mg/kg q12-24 uur). • Thiola of andere thiol-reducerende medicijnen bij terugkerende urolieten.

Voeders met laag gehalte aan eiwit/natrium die een neutrale tot alkalische urnie produceren (bijv. Prescription Diet u/d, j/d, t/d, anderen). Als nodig, dieetvoeders in blik geven of water toevoegen om een soortelijk gewicht van de urine <1.020 te bereiken.

Bepalen van nitroprusside in urine (minder vaak bepaalde aminozuren) als een therapie cystine-excretie vermindert. Een urine-analyse elke 3 tot 6 maanden om een pH van 7 tot 8,0 en een soortelijk gewicht van de urine tot 1.020 of lager te bereiken. Medische beeldvorming elke 6 tot 12 maanden om recidiverende stenen te ontdekken op het tijdstip dat ze klein zijn en het eenvoudig is om ze te verwijderen zonder operatie.

Translation missing: nl-NL.reco_standard_disclaimer

Hond - Cystine