Kat - Xanthine

Omdat ze vaak radiolucent zijn wanneer ze klein zijn (<2mm), moeten we voor het identificeren van de samenstelling van deze stenen vaak beroep doen op een combinatie van een vragenlijst en een contrastcystografie. Stenen worden meer radiopaak wanneer ze in omvang toenemen.

Erfelijke xanthinurie is een zeldzame autosomaal recessieve aandoening van het purinemetabolisme, veroorzaakt door mutaties in xanthinedehydrogenase- (Type I) of molybdenum- cofactor-sulfarase- (Type II) genen, en veroorzaakt xanthine-urolieten. Xanthine-urolieten kunnen zich ook ontwikkelen als een ongunstig gevolg van het geven van xanthinedehydrogenase-inhibitoren (allopurinol); echter, deze medicatie wordt zelden voorgeschreven voor katten. Deze urolieten recidiveren snel (<3 maanden). Veel katten met erfelijke xanthinurie ontwikkelen vroeger nefrolieten en chronische nierinsufficiëntie (3- 6 jaar oud) dan de algemene bevolking.

• Overweeg sequentiebepaling van kandidaatgenen (xanthinedehydrogenase en molybdeencofactorsulfurase) voor erfelijke xanthinurie. • Elimineer xanthinedehydrogenaseremmers (bijv. allopurinol) als oorzaak.

• Kaliumcitraat als de pH van de urine consistent <6,5 is (startdosis: 75 mg/kg elke 12-24 uur) • Stop of verminder xanthinedehydrogenaseremmers.

Voeders met laag gehalte aan purine/eiwit die een neutrale tot alkalische urine produceren (bijv. Prescription Diet k/d Early Support, k/d, anderen). Indien nodig, dieetvoeders in blik geven of water toevoegen om een soortelijk gewicht van de urine <1.030 te bereiken.

Urineonderzoek elke 3 tot 6 maanden om de pH aan te passen naar ≥ 6,5 en het soortelijk gewicht van de urine < 1,030. Medische beeldvorming elke 3 tot 6 maanden om terugkerende stenen op te sporen wanneer deze klein zijn, zodat ze mogelijk zonder operatie kunnen worden verwijderd.

Translation missing: nl-NL.reco_standard_disclaimer

Kat - Xanthine